მარტოობამ მომცა აზრი, საოცნებო როგორც მთვარე, - მარტოობამ შემიყვარა, - მარტოობა შევიყვარე! ტურფა სახე ცის ასულის, მარტოობით განვიცადე არსებობა ჩემის სულის. არის სევდის გამქარველი, მარტოობა რომ შევიტკბე, მიტომ მქვია მე კარმელი! სამარადო გულის გრძნობა. და მიტომაც მიყვარს ასე მარტოობა, მარტოობა! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შალვა კარმელის პოეზია |