პატარა ბალიშს დაეცა ცრემლი,

პატარა ფილტვებს მიეპარა ჭლექი და ხველა…

ჩამოწყდი როგორც ყვავილი ტყემლის,

შენ, რომ იყავი საიდუმლო და ჭიანჭველა.

სამარადისო ნისლს დაუბრუნდი.

მაგრამ მგზავრობას შენსას ჰქვია: ბავშვის სიკვდილი.

ასე მგონია ფუტკარის გუნდი

დაესეოდა შენს მკვდარ სხეულს, ტკბილ სხეულს - ლილი.

შენ ბავშვობიდან გელოდენ ცაში,

ჩვენც მოგელოდით: განშორება უფრო ძნელია,

მაგრამ მე მჯერა, თავის საბანში

შენ მიგიღებენ ბეატრიჩე და ოფელია.