კარგის მოქმედი არ ჰყვირის, ნახეთ რა ვქენი ესაო.

სადაც კი შეხვდა ნიადაგს ჩუმად ხნა, ჩუმად სთესაო.

ვისაც კი ცეცხლი დასჭირდა, ჩუმადვე დაუკვესაო,

და მხოლოდ ზეცას ესმოდა მშრომელი კაცის კვნესაო.

გულდამპალს ზეცა რომ მისცეთ, ედემი საცხოვრებლადა,

ძალა და ღონე, ქონება, სამოთხე - სატკბუნებლადა,

მაინც იცხოვრებს ბოროტად და კაცის დამღონებელად;

არ სწუხს თუ მისი სახელი, დარჩება საგინებელად.