სოველი, როგორც ხე ნატივარი,

მივესალმები ვარსკვლავთა საბელს.

მე - დაკარგული ვარ სტრადივარი

თუ მეძებს ვინმე, როგორც მაჩაბელს?

დავეხეტები, თითქოს ვიონი,

რომ სადმე ვნახო შესაფარავი.

გაღებულია აუქციონი,

განათებული როგორც ფარანი.

მელანქოლიის კმარა სირცხვილი

მე ახლა ვდგავარ ანთებულ ბრბოში.

სთველემენ საგნები აურიცხველი:

ნარდი, მარაო, თამარის ქოში.

ჰყიდიან ნივთებს, როგორც ყრმა ქალებს

ცარიელდება ეს არამხანა.

მე არჩევანი კიდევ მაწვალებს

ამაოდ ვეძებ სათუთ ამხანაგს.

სარკესთან ერთად გაიყიდება

ჩემ "დაისების" ძველი კრებული,

სადაც დაიფრქვა ლალთა დიდება,

მეწამულ ცაზე აყვავებული.

უცნობი იძენს ცისფერ გასაღებს

ზეცაში თუ აქვს მაღალი ბინა?

და ოფელია აქ გაასაღეს

როგორც პატარა, ჩუმი ტიკინა.

კვლავ გაიძახის ყალბი ქადაგი:

- ვის უნდა ბასრი სამართებელი? -

მაგრამ მწყურია სხვა ნიადაგი

და ავირჩიე კარგი მხლებელი:

მე შევიძინე მცირე კოლიბრი -

იგი ხვითოა ფრთააღჭურვილი -

რომ ამისრულდეს დაუბრკოლებრივ

ყოველნაირი ჩემი სურვილი!