შორისდებულის შემდეგ ძახილის ნიშანი ან მძიმე იწერება. 

ცალკე ხმარებული შორისდებულის შემდეგ ძახილის ნიშანი იწერება. 

ე რ ი ჰ ა ა! - შესძახა იმან. - ერიჰაა! (კლდ.)

ო ჰ ო! - თქვა მეორემ. (რაზ)

თუ შორისდებული წინადადების თავშია და დიდი გრძნობით და პაუზით არის წარმოთქმული, მის შემდეგ ძახილის ნიშანი იწერება, სხვა შემთხვევაში - მძიმე. 

უ ჰ! ეგეც კარგია, სხვა? (ჭავ.).

ო ჰ, რა კარგი ხარ, ოცნებავ ტკბილო! (ვაჟა).

თუ შორისდებული მეორდება, თითოეულის შემდეგ ძახილის ნიშანი ან მძიმე იწერება. 

ჰ მ! ჰ მ! - ხვნეშოდა და ზმუკუნებდა ბოროტი მოხუცი. (რაზ.).

უ ჰ, უ ჰ, რა ცივა! (ჭავ.).

უ ჰ, უ ჰ, უ ჰ! რა ტკბილია! (არაგვ.).

სავარჯიშო. გადაიწერეთ მაგალითები. შორისდებულს გაუსვით ქვეშ ხაზი და დასვით სათანადო სასვენი ნიშნები.

ა)

1. უჰ რა კარგია, რა საამურია დედასთან ყოფნა! (რაზ.).

2. ვა - უფრო გაკვირვებით შეჰყვირა ლუარსაბმა. (ჭავ.)

3. უი უწინამც დღე გაუქრება! (ჭავ.).

4. ერიჰა კარგა დამძინებია, მზე კიდეც ჩადის. (რაზ.)

5. ახ რა კარგად ლაპარაკობს! (ვაჟა).

6. ააჰ, რა ტყე გაფუჭდა, რა ტყე დაიღუპა! (ვაჟა).

7. უუჰ რამდენი ყვავილია! (ჯავახ.).

8. უჰ ეგეც კარგია. სხვა? (ჭავ).

9. ოჰ ადამიანო! რატომ არ გებრალები მე, პატარა? (ვაჟა).

10. არიქა ბიჭო, ვიჩქაროთ! (ერ.)

11. ერიჰა - ჩხრიალებდა ნაკადული. (რაზ.).

ბ)

1. უი უი დახე იმას, იმ წყეულს! (ჭავ.).

2. ოჰ ოჰ რა ცხელა. (რაზ.).

3. უჰ უჰ შენმა მზემ, კარგი რამ მოიგონე. (ჭავჭ.).

4. უიმე უიმე - იყვირა დარიკომ. (კლდ.).

5. ვაშა ვაშა დაჰკარიტ ტაში, ამხანაგებო! (ლომთ.).

6. ვაშა ვაშა ვაშა - ღრიალებდა გაშმაგებით აღტაცებაში მოსული. (რაზ.).

7. იჰ იჰ რა გემრიელია! (არაგვ.).

8. ვაი ვაი მოვკვდი! - კრუსუნებდა მარინე. (გაბ.).

9. იფ იფ იფ ესეც ახალი წელი! (რაზ.).